Տարածաշրջանը- հայկական լեռնաշխարհ
Ձեռքերի բռնվածքը- Չափավոր հանդարտի դեպքում՝ ճկույթներով, արագի դեպքում՝ ուսերից
«Վեր-վերին» համայնքային պար է, որը պատկանում է երկու գնալ մեկ դառնալ պարաընտանիքին։ ՈՒնի դեպի վեր ձգվելու, բարաձրանալու խորհուրդ։ Կոմիտասի բնութագրմամբ «Վեր-վերին» թռնոցի պար է։
Գրաբարում այս պարաձևը կոչվում էր «Վերնապար», այսինքն՝ «պար դեպի վեր» կամ «վեհամբարձ պար»: Հայկական պարերում թռիչքների և ոստյունների բովանդակությունը եղել է պարողների ձգտումը թռիչքների բարձրությամբ մոգական ազդեցություն թողնել բույսերի, թռչունների, կենդանիների, ինչպես նաև սեփական ժառանգության աճի վրա:
Պարը բաղկացած է երկու մասից՝ չափավոր հանդարտ և թռնոցի։
Պարաքայլերը՝
Դանդաղ հատվածի պարային քայլերն են.
- աջ ոտքը դրվում է դեպի աջ
- ձախ ոտքը խաչվելով անցնում է աջ ոտքի վրայով
- աջ ոտքը կրկին դրվում է դեպի աջ
- խաղում է ձախ ոտքը, ապա դրվում է դեպի ձախ
- խաղում է աջ ոտքը
Արագ հատվածի պարային քայլերն են.
- ձախ ոտքի վրա կատարվում է թռիչք և աջ ոտքը դրվում է դեպի աջ
- ձախ ոտքը խաչվելով անցնում է աջ ոտքի վրայով
- երկու ոտքով թռիչք է կատարվում դեպի աջ
- խաղում է ձախ ոտքը
- երկու ոտքով թռիչք է կատարվում դեպի ձախ
- խաղում է աջ ոտքը
Պարեղանակ՝